یادداشت های خانم انار

سالی بود(هست) که تمام فیلم‌هایی که دیده بودم را زندگی کردم، فیلم دیدن در هر ژانری و با هر سلیقه‌‌‌ای می‌تونه جذاب باشه، ولی تو زندگی قضیه فرق می‌کنه، تو زندگی نمی‌تونی تخمه بشکنی و تماشاچی باشی، نمی‌تونی لم بدی رو بالشت و وسطاش چرت بزنی، نمی‌تونی بالشت رو از ترس گاز بگیری، فرصت واکنش نداری باید یا عمل کنی یا بشینی و خرد شدن خودت رو لای چرخ دنده‌هاش نگاه کنی! هیچ کس نمی‌خواد له بشه، حتی آدمی‌که بریده هم نمی‌خواد له بشه، فقط توان مقابله نداره.